"Να πεθαινεις καθε μερα. Να γεννιεσαι καθε μερα. Να αρνιεσαι οτι εχεις καθε μερα...
Η ανωτατη αρετη δεν ειναι να'σαι ελεύτερος, παρα να μαχεσαι για ελευτερία.
Μην καταδεχεσαι να ρωτας: "..θα νικησουμε..? θα νικηθουμε..? "
Πολεμα!
Ν. Καζατζακης. "Ασκητικη"
24 σχόλια:
Τι μου κάνεις, τι μου κάνεις! Μια από τις ωραιότερες κουβέντες του Κ. Και η οποία έχει τόσο μεγάλη εφαρμογή στην καθημερινή μας ζωή που με αιφνιδιάζει με τη δύναμή της κάθε φορά. Την βλέπω να είναι ολόιδια και με μια κουβέντα από τον Τελευταίο Πειρασμό. Έχεις διαβάσει τον Τελευταίο Πειρασμό; Πες μου τι έχεις διαβάσει από Καζαντζάκη. Εγώ όταν έχω ξεμείνει από καλά βιβλία και δε φαίνεται στον ορίζοντα ελπίδα για ποιοτική ανάγνωση πιάνω τον Τελευταίο Πειρασμό. ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΤΑΙ!! Γενικά το άτομο δεν παίζεται, αλλά εκεί πια το παρακάνει.
Λοιπόν περιμένω. Αφορμή για κουβεντούλα δεν ήθελες;
Καληνύχτα...
Για το θέμα : -!!!!-
ώστε να μην φανεί πόσο ευαίσθητες "σφίξεις" - "έπιασες"
τις μετρώ και μόνη μου... ανοίγοντας
ένα βιβλίο του, μία μετάφρασή του
νομίζω το ίδιο κάνεις και συ αγαπητέ μου φίλε.
Ήταν ο συγγραφέας (από τους Έλληνες) που "διαρυγνείει ως και σήμερα τα όρια της ψυχής μου και μαντεύω και για πολλούς ακόμα.
Όλοι τον διάβασαν έστω και μετά το τέλος!!
Με την ευκαιρία, το έχω ως δεδομένο ότι "σε" προσέχεις και ότι είσαι καλά!
Στελλα καλως ορισες...φυσηξε "νοτιος ανεμος" στο ψηφιακο μου αγκυροβολιο λοιπον...
Ειχα επισκεφτει σχετικα προσφατα το blog σου, αλλα δεν θυμαμαι αν σου αφησα σχολιο. Παντως το εχω ηδη κανει bookmark...
Αυτο τον καιρο, ειμαι σε μια μεταβατικη φαση της ζωης μου. Αρτι αφιχθεις απο εξωτερικο, προσπαθω να βρω την ισοροπια μου... οποτε "ντοπαρω" τον ευατο μου.
Αυτη ειναι η "ντοπα" μου λοιπον. Το πρωτο πραγμα που αναζητησα επιστρεφοντας ηταν η ΑΣΚΗΤΙΚΗ, ειτε το πιστευεις ειτε οχι...
Ο Ζορμπας ηταν το αλλο βιβλιο που με σημαδεψε... Αυτο το ελευτερο πνευμα. Αυτη η λατρεια στη θηλυκη φυση...
Τον Τελευταιο Πειρασμο δεν τον εχω διαβασει... Το περνω ομως σαν προσκληση να το κανω συντομα..
Τρια χρονια στην Αγγλια, ενα απο αυτα που μου λειψαν ηταν η λογοτεχνια.. καιρος να δραπετευσω ξανα...
Θα μασται σε επαφη...
Στεβη την καλησπερα μου...
Ειναι μαγεια αυτο το παιγνιδι της επικοινωνιας μεσα απο κοινες σκεψεις και ευαισθησιες..
Επετρεψε μου να σου απαντησω με'να αγαπημενο τραγουδι:
"ελα στ'ονειρο μου και περπατησε,
κι αμα σταθεις στα ιδια μερη,
κι αν αγαπησεις τις ιδιες μουσικες..."
Συνδεσε το "Πολεμα" με τον "Σισυφο" απο το προηγουμενο μου post, και εχεις ενα στοιχειο απο μενα...
Ωπ έπεσα στα αγαπημένα...
Λατρεμένη η ασκητική, κάτι σαν Αγία γραφή για μένα... την Οδύσσειά του δεν έχω πιάσει ακόμα...
Στα πάτρια εδάφη είσαι, στα αγαπημένα, ξεβολεύτηκες μα μόνο για λίγο.
Καλό βράδυ
με όνειρα ε...
Τα βιντεάκια των προηγούμενων αναρτήσεών σου ένα κι ένα.
Οι αλαφροίσκιωτοι Ελληνες νομίζουν πως είναι μαγκιά ΑΚΟΜΗ να μην φορούν ζώνη και να αφήνουν τα παιδιά μπροστά ή χωρίς ζώνη...
Πότε θα αλλάξουμε...
Πέρασα για μία καληνύχτα, να βεβαιωθώ ότι είσαι καλά :}}
Επίσης αν θες - δεν είναι απαραίτητο εννοώ - μπορείς να συμμετέχεις στο Blog-game, σε προσκαλώ.
Προσόντα :}
να έχεις διάθεση
ο χρόνος να μη σε αγχώνει
να βρίσκεις ενδιαφέρουσα την διαδικασία
να σου έρχεται κάτι σχετικό
να θες να καλέσεις και άλλους
και φυσικά όσα σκέφτεσαι και δεν σκέφτομαι :}}
Συχνά οι λόγοι γαι να πράξουμε διαφέρουν
όμως οι χαρακτήρες δύσκολα αλλάζουν
οπότε εφοδιάσου με την ωφέλιμη και αισιόδοξη προοπτική όπου και αν είσαι και μετέτρεψε ότι σε ρίχνει σε κατάσταση εφοριάς
είναι ορμονικό το θέμα :}}}}
ελπίζω να έχεις καλή διάθεση
αν δεν έχεις και δεν είναι η μη εύκολη προσαρμογή
είναι η πανσέληνος...
να σε προσέχεις γιατί άμα βρεθώ στα ίδια μέρη και δεν σε προσέχεις πως να σου ζητήσω να με προσέξεις που δεν με προσέχω
δηλ. δάσκαλε που δίδασκες (για μένα πάει το ρητοπαροιμιώδες)
Καληνύχτα!!
Και κάτι για να γελάσουμε που μόλις συνειδητοποίησα,
αν είναι κατάσταση εφορίας και όχι ευφορίας χαθήκαμε :}}
Αλεξανδρα την καλημερα μου..
"Πεσ μου τι διαβαζεις,να σου πω ποιος εισαι..."
Με τα "λογια που με σημαδεψαν" προσπαθω να δωσω το στιγμα μου, αλλα και να προσκαλεσω "φιλους" που μοιραζονται ιδιες ανησυχιες.
Αναφορικα με το "think" εστω κι ενας μονο να αλλαξει κατι στην οδικη του συμπεριφορα, τοτε εχω πετυχει...
Αν θες, διαδωσε το μεσα απο το blog σου, ας αρχισουμε ετσι μια καμπανια σωστης οδηγικης συμπεριφορας...
Στεβη καλη σου μερα... Αχ, δυσκολα μου βαζεις. Τι να γραψω για την απιστια, αφου ειμαι "ο απιστος" :-))
Anyway,θα το προσπαθησω. Διαθεση καλη υπαρχει, και η πανσεληνος με πιανει,αλλα δε "σεληνιαζομαι" ευτυχως.
Οσο για τις ορμονες, σαν σερνικοs ειμαι πιο σταθερος ορμονικα.. Αν και βλεποντας greek tv μαλλον θα πρεπει να αναθεωρησω. Οι αντρες τελικα ξεκατινιαζονται χειροτερα απ'οτι αι γυναικες.. :-))
Έχεις δίκιο, οι γυναίκες περνάμε πιο δύσκολα...
πολύ καλό αυτό που αναφέρεις για την ελληνική τηλεόραση και όχι μόνο.
Αν είσαι άπιστος θα γράψεις με περισσότερη ευκολία :} εννοώ ότι η έμπνευση υπάρχει...
Την καλησπέρα μου!
Υ.Σ. δεν είναι απαραίτητο να γράψεις, επαναδηλώνω το αυτονόητο.
Ευχαριστώ!
Γενικά ο μπαρμπα-Νίκος μού φαίνεται υπερβολικά .... υπερβολικός, τόσο επικός που καταντά αστείος. Εϊμαι πολύ θυμωμένος μαζί του για την ακατανόητρη μετάφραση της Ιλιάδας που κάναμε στη β' γυνμνασίου. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει γράψει πολύ αξιόλογα πράγματα, αλλά πώς να το πω, δεν τον χωνεύω...
Περιττό να πω ότι το απόσπασμα που παρέθεσες είναι από τα αγαπημένα μου-του.
Σ;-)))
Η Λεβάδεια είναι πατρίδα ιπποτών κι ο Πόλεμος πατέρας όλων.
Μιλτο την καλησπερα μου...
θα συμφωνησω μαζι σου.Αυτη η Ιλιαδα τησ Β γυμν.και μενα στο στομαχι μου καθοταν...θριλερ με πολυ βια και αιμα.
Και οι καθηγητες ρε παιδι μου μας πιεζαν να διαβασουμε Καζατζακη... ηταν must!!! κι εγω οταν με πιεζεις, πολυ αντιδρω.. Αρνιομουνα λοιπον επι χρονια να τον διαβασω.
Μεχρι που ανακαλυψα την Ασκητικη... εκει κολησα. Ειπα οπα εδω ειμαστε.Γενικα μ΄αρεσει να διαβαζω "αιρετικους"... κι ο Καζατζακης για την εποχη του ηταν αιρετικος.Ηταν κι αυτος ενα "αγκαθι" για τα χρηστα ηθη της εποχης...
Φιλε Sun w Knight σε καλοσωριζω και σενα στο blog... Σ΄ευχαριστω για τα ομορφα λογια.
Η αληθεια ειναι οτι η ιδια η ζωη μοιαζει με μια σειρα απο προσωπικες μαχες, σ'ενα εκ των προτερων χαμενο πολεμο... Αυτο της δινει ενα επικο χαρακτηρα, ενα μεγαλειο. Αυτο ειναι το προσωπικο επος του καθενος μας, η ζωη μας. Η καθε κερδισμενη "μαχη" ειναι για τον καθενα μας, η χαρα και η ευτυχια που αναζητα...
Ποιος μπορει να αντεξει την ελευθερια..? ποσοι μπορουν "να μην πιστευουν σε τιποτα, να μην ελπιζουν σε τιποτα, να'ναι λευτεροι"..? κι'αυτοι που το πετυχαν? ειναι συναμα ευτυχισμενοι..?
Anyway... η Λεβαδεια ιστορικα επι Φραγγοκρατιας, ηταν μια απο τις πολεις-βασεις της Καταλανικης Εταιρειας... μιας απο τις χειροτερες ληστρικες/μισθοφορικες οργανωσεις του Μεσαιωνα. Και στις οχθες της Κωπαιδας ως γνωστον, παγιδεψαν και πετσοκοψαν μεχρις ενος ολο το ανθος της Φραγγικης ιπποσυνης (αλλα μεγαλα ρεμαλια..)
Ξερεις ομως κατι, ολα αυτα τα δυτικοευρωπαια μεσαιωνικα μαζωματα, συνεβαλαν τα μεγιστα στην αφυπνηση της ελληνικης μας συνειδισης... κι αυτο ειναι το μονο θετικο που αποκομισαμε... Μαζι με καμποσες δεκαδες καστρα.
no comments
τι να πει κανεις??
ολα εχουν ειπωθει σε δεκα γραμμες.
σε μια λεξη.
πολεμα!!
Φιλη in the sky την καλησπερα μου στην ομορφη Θεσσαλονικη...
Οντως, τι αλλο μπορουμε να προσθεσουμε..? απλα πολεμαμε με το ...δρακο
Καλησπέρα.
Πέρασα, είδα φως και μπήκα. Χάρηκα που διαβασα πόσοι έχουν να πουν έναν καλό λόγο για τον αγαπημένο μου συγγραφέα. Για τον κακό λόγο... για την Ιλιάδα, δεν θα συμφωνήσω αλλά ούτε και θα διαφωνήσω. Δεν μπορεί κανείς να μην έχει ούτε μια αποτυχία στο ενεργητικό του. Πχ εγώ την Οδύσσεια του Καζαντζάκη τη θεωρώ πολύ κατώτερη από την τραγωδία του 'Μέλισσα'. Δεν μπορώ όμως να μην του αναγνωρίσω το μέγεθος της πίστης να τη γράψει, κάποιες καλές στιγμές. Αυτό που προσφέρει στον κόσμο με το έργο του ο 'μπάρμπα-Νίκος' είναι κάτι περισσότερο. Είναι μια στάση ζωής αείζωος, που θα έλεγε κι ο μπάρμπα Οδυσσέας (Ελύτης). Δεν καταλαβαίνω γιατί μερικοί βλέπουν περισσοτερο το μέρος του σκοταδιού στα έργα του απ' ό,τι το μέρος του φωτός. Εγώ, με εργασία πάνω στο θέμα του θανάτου στο έργο του Καζαντζάκη, αναγνώρισα το μοτίβο του θανάτου ως ένα στοιχείο που ο συγγραφέας το θεωρεί οριακό, αλλά που ξεπερνιέται με την προσωπική στάση του απέναντι στο 'τίποτα' στην άβυσσο, όπως τη λέει. Μηδενιστής... δεν ξέρω. Α, έχω και μια ομιλία παρακάτω στο blog μου για την κεραμική στο έργο του, δεν ξερω αν τη διάβασες -μάλλον έτσι βρέθηκες στο blog μου, ε;
Είσαι πάντως τυχερός που είσαι στο ξεκίνημα του ταξιδιού και θα απολαύσεις όλα τα έργα του σιγά σιγά. Πάντα, η πρώτη γνωριμία έιναι η πιο γλυκιά.
Καλό βράδυ και καλά διαβάσματα...
Αλλά δε μου είπες ένα όνομα για να σε φωνάζω.
Να δοκιμάσω το Χαρίδημος;
:-)
Γεια σου Στελλα... Μ΄αρεσει το Χαριδημος, οπως και το Θρασυβουλος.. ;-)
Το ονομα μου ειναι Γιαννης, ετσι απλα..
Η αποψη μου για την Ιλιαδα, εν πολλοις βασιζεται σε απωθημενα παιδικα... δεν τα πηγαινα καλα σε προσωπικο επιπεδο με τα φιλολογικα τοτε, και ιδιαιτερα με την πιεση..
Τελικα πρεπει να ερχεται η καταλληλη στιγμη για το καθετι... τοτε οχι μονο το αναζητας, αλλα και το απολαμβανεις.Αυτο συνεβει και με τον μπαρμπα Νικο. Αργησαμε λιγο ν'ανταμωσουμε, αλλα τα μονοπατια στα οποια περπαταμε, ειναι μοναδικα...
Δημοσίευση σχολίου