Δευτέρα 4 Αυγούστου 2008

Μαθημα Ανθρωπιας


Τοσο σαν Ανθρωπος οσο και σαν γιατρός δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ με θαυμασμό και δέος στον Ολιβερ Ζαμιτ, τραγικό Πατερα του 20χρονου Αυστραλού Ντουζον Ζαμιτ . Αυτού του παιδιου που ηρθε ως επισκέπτης στη χωρά μας, θέλοντας να χαρεί τις διακοπές του εδώ... to live his myth in Greece...και που τόσο άδικα -δολοφονήθηκε- από αυτά τα υποκείμενα που αντιλαμβάνονται εαυτούς ως "προστάτες"...
Αυτού του ανθρώπου, που χωρίς να το επιδειωξει βρέθηκε πρωταγωνιστής αρχαίας τραγωδίας. Προβαίνων σε "πράξη σπουδαία και τελειαν", πράξη μεγίστης αγάπης, απεφάσισε να δωρίσει ζωή σε τέσσερις ανθρώπους. Τέσσερις απελπισμένους συνανθρώπους του, κι ας προέρχονταν από την χώρα που "δολοφόνησε" το γιο του.... Δεν έκανε καν λόγο για εκδίκηση, ζήτησε απλά δικαιοσύνη...

Μιλώντας για τη δωρεά οργάνων του παιδιού του σε τέσσερις ανθρώπους, είπε ότι οι λήπτες των οργάνων δεν χρωστάνε τίποτα σε αυτόν αλλά στον γιο του, ο οποίος τους χάρισε τη ζωή και προέτρεψε όλους τους γονείς να κάνουν το ίδιο, λέγοντας πως τα παιδιά τους δεν χρειάζονται τα όργανα τους για να πάνε στον παράδεισο. «Αν μπορούν να σώσουν κάποια ζωή ας το κάνουν», ανέφερε .

"Η συγκλονιστική πράξη ψυχικού μεγαλείου του πατέρα του αδικοχαμένου νεαρού Αυστραλού, που αποφάσισε να δωρίσει τα όργανα του παιδιού του για να σωθούν συνάνθρωποι μας, μας υποχρεώνει να εκφράσουμε βαθιά ανθρώπινη ευγνωμοσύνη", αναφέρει ο κ. Καστρινάκης, πρόεδρος των νεφροπαθών Ελλάδος.

Προσωπικά θα ήθελα να συμπληρώσω οτι θα πρέπει συθέμελα να μας ταρακουνήσει και να μας ξυπνήσει. Ολους εμάς που θεωρούμε εαυτούς "καλούς ανθρώπους και καλούς χριστιανούς". Αλλα που στην πραγματικότητα δεν είμαστε ούτε το 'να ούτε τ'αλλο... Γιατί είμαστε απο τους τελευταίους στη δωρεά οργάνων αλλά και αίματος. Παρ'οτι πρωτοπόροι στα τροχαία, που δεν ειναι ατυχήματα...ειναι καθημερινές δολοφονίες. Και μεις δολοφόνοι με το τιμόνι στα χέρια, είτε σιωπηλοί συνένοχοι. Θα πρέπει η φωτιά να φτάσει στην πόρτα μας για να κινητοποιηθουμε να δωσουμε αιμα...

Από την άλλη θα πρέπει να μας προβληματίσει και η ποιότητά μας ως λαού. Οσο και να μην μας αρέσει, δεν είμαστε καλοκάγαθου ούτε και τοσο φιλόξενοι. Κουτοπόνηροι, αγενείς, αμόρφωτοι, ψευτοτσαμπουκαδες και ψιλορατσιστες είμαστε. Εαυτούληδες του κερατά είμαστε... Αν δεν έχουμε "ιδιον οφελος" τοτε..."δεν πάνε να γίνουν όλα στάχτη και κουρνιαχτός" Λυπάμαι που το λέω, αλλά αν αυτό είναι το "live your Myth in Greece" τότε καλύτερα να πάμε αλλού.

Οσο για την διαμαρτυρία των κατοίκων της Μύκονου- αν αυτή εχει αγαθά ελατήρια- τοτε ας φροντίσουν να περιφρουρήσουν και να διαφυλάξουν αυτό τον πανέμορφο τοπο τους. Ας απαιτήσουν καλύτερη οργάνωση του Κέντρου Υγείας (στο οποίο εχω υπηρετήσει ως εθελοντής και έχω ιδίαν αποψη των τραγικών ελλείψεων του). Ας προβούν σε μια οργανωμένη μαζική εθελοντική αιμοδοσία.

Ολοι μας αύριο ας αποτανθουμε σε κάποιο κέντρο ΑΙΜΟΔΟΣΙΑΣ και ας αποτεισουμε εκεί φόρο τιμής, σ'αυτο τον Ανθρωπο που μας δίδαξε οτι υπάρχουν ακόμη Ανθρωποι...

Ας σκεφτουμε σοβαρά την δωρεά οργάνων σήμερα, αύριο στην μεγάλη θλίψη ίσως να μην έχουμε το ίδιο ψυχικό σθένος...

Ας σκεφτούμε τον εθελοντισμό, η προσφορά δείχνει άνθρωπο με πλούσια ψυχικά αποθέματα, και περισεια αγάπης...

5 σχόλια:

Surrealist είπε...

Καλησπέρα, σωστή η τοποθέτησή σου
θίγεις βαθιά ζητήματα
το θέμα σου με ταρακούνησε και μου
υπενθυμισε
να εκτιμάμε το δώρο της ζωής

συμφωνώ απόλυτα με όσα λες

γλυκιά καλησπέρα φίλε Dr Dreamer
και όλα να είναι καλά
σου εύχομαι!!!!

Dreamer & the full moon είπε...

Στεβη καλως ορισες! την καλημερα μου! Ευχομαι οι διακοπες σου να μην τελειωσαν ακομη... Σ'ευχαριστω για το σχολιο σου.
Η αληθεια ειναι οτι και παλιοτερα ειχα παροτρυνει για εθελοντικη αιμοδοσια και δωρεα οργανων μεσα απο το blog της Αμαλιας...
Θα μπορουσα να ειμαι πολυ πιο επικριτικος τοτε απεναντι σ΄ολους εκεινους που ειτε θρηνουσαν (παθητικα) τον χαμο της, ειτε εβγαζαν ολο το μενος τους εναντιον ολων οσων θεωρουσαν ενοχους, (δικαιων και αδικων), προτρεποντας ακομη και σε λυντσαρισμα...Προτιμησα ομως κατι πιο δημιουργικο... Κανεις ομως δεν σχολιασε την τοτε προταση μου για αιμοδοσια. Και σκεψου οτι τοτε ηταν ηδη περιπου 1800 ατομα που ειχαν αφησει σχολιο στο blog της. Σκεψου εστω ενα 10% να εδινε 1μοναδα αιμα....
Anyway, το'χω σκοπο να γραψω ξανα κατι σχετικο για την Αμαλια, αλλα οχι σαν Μνημοσυνο.
Εγω παντως εδωσα αιμα

Ανώνυμος είπε...

Tόσο σαν Άνθρωπος, όσο και σαν Γιατρός
................................
Κάτι σε ενδιάμεσο μήπως;;;

Dreamer & the full moon είπε...

Φιλε ανωνυμε, καλως ηρθες στο blog. Δεν μπορω να σκεφτω κατι ενδιαμεσο. Ειμαι ανθρωπος, και εχω μια ιδιοτητα (επαγγελματικη-επιστημονικη), ειμαι και γιατρος. Αρα υπο αυτο το πρισμα τοποθετουμαι απεναντι σε μια πραξη βαθυτατα "ανθρωπιστικη",που λεγεται δωρεα οργανων και ιστων.Και προσπαθω να ευαισθητοποιησω...
Για τον ασθενη-ληπτη ειναι ενα δωρο ζωης, για μενα ειναι το απαραιτητο "εργαλειο"... Για σενα ισως ειναι η μεγιστη προσφορα αγαπης.
think about it

fractal είπε...

Όσο μεγαλύτερο το πνευματικό εκτόπισμα του ανθρώπου τόσο πιό μεγάλο το κενό που αφήνει..Ένα ακόμα μεγάλο κενό στον πλανήτη