Πέμπτη 19 Ιουνίου 2008

Punishment Park


Ομορφο ζεστο βραδυ το σημερινο, κι'ενα ολογιομο φεγγαρι να σε ταξιδευει... Λογικο θα ταν να "ρομαντζαρω" λιγο αποψε. Αντ'αυτου προτιμησα να δω σ'ενα θερινο σινεμαδακι, ενα εργο "γροθια στο στομαχι".... το the Punishment Park του Peter Watkins το οποιο αποτελεί ένα αριστούργημα του σινεμά βεριτέ.

To story ειναι ουσιαστικα μια μελετη του Watkins για τις κοινωνικές αναταραχές στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Βιετνάμ, βρίσκει τη διοίκηση του Νίξον να ιδρύει κέντρα αναμόρφωσης για τους διαφωνούντες: ειρηνιστές, φοιτητές, έγχρωμους ακτιβιστές κι άλλα «διασπαστικά» στοιχεία της κοινωνίας. Επικαλούμενη την εξουσία που της παραχωρεί η Πράξη McCarran του 1950, η κυβέρνηση στέλνει τους διαφωνούντες σε ένα «πάρκο τιμωρίας», όπου οι φυλακισμένοι πρέπει να διασχίσουν την έρημο της Καλιφόρνια χωρίς φαγητό και νερό, την ίδια στιγμή που οπλισμένοι άντρες της εθνικής φρουράς τους καταδιώκουν.

Στην ταινία συμμετέχουν ερασιτέχνες ηθοποιοί, οι οποίοι αυτοσχεδίασαν τους ρόλους τους, εκφράζοντας τις δικές τους πολιτικές πεποιθήσεις. Το αποτέλεσμα ήταν τόσο ρεαλιστικό και γεμάτο ένταση, που σε κάποιο σημείο ο Watkins φοβήθηκε ότι οι ηθοποιοί με το ρόλο των αντρών της εθνοφρουράς είχαν οπλίσει τα όπλα τους με αληθινά πυρά. Αξίζει να σημειωθεί πως ο υπεύθυνος ήχου της ταινίας ήταν ο Μάικλ Μουρ, πασίγνωστος σήμερα σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ, το έργο του οποίου είναι σαφώς επηρεασμένο από τον Peter Watkins.

Το λυπηρο ειναι οτι αυτο το "φανταστικο ντοκυμαντερ" δυστυχως επαληθευεται υστερα απο 35 ετη, με τον συγχρονο "παγκοσμιοποιημενο" πλανητη μας, να παρακολουθει βολεμενος στον καναπε του, τα συγχρονα Punishment Parks, οπως του Γκουανταναμο και του ΑμπουΓκραιμπ, πινοντας koka kola και τρωγωντας fast food...

Θα πρεπει ομως να μας προβληματισει και η συνεχεια και συνεπεια του Αμερικανικου Χωροφυλακα των αξιων του Δυτικου κοσμο, οσον αφορα τις μεθοδους σοφρωνισμου των αντιφρονουντων... κι αντιφρονουντες παντοτε στην ιστορια ηταν οι " σκεπτομενοι" ανθρωποι, οι ευαισθητοι, οι ρομαντικοι, οι ποιητες και προπαντων οι νεοι. Για ολους αυτους που το συστημα δεν μπορει πλεον να "ευνουχισει", και κατοπιν να αφομοιωσει, ειτε προσφεροντας τους θεσεις, ειτε με το συνεχες τηλεοπτικο πλυσιμο εγκεφαλου, μεταμορφωνοντας τους σε αβουλα καταναλωτικα πλασματα... παντα θα υπαρχει ενα Punishment Park...

4 σχόλια:

Surrealist είπε...

Καλησπέρα, θα είμαι εκτός θέματος, θεωρώ όμως - κάποια στιγμή
θα κάνω σχόλιο εντός θέματος :}}

της ανάρτησης "Punishment Park"!!

Aπλώς τώρα τρέχω,
διότι και σήμερα - παίζεται το έργο.

Θέλω να σ΄ευχαριστήσω πολύ
για την παρουσία σου,
χαίρομαι που χάρηκες το δρώμενο στο σύνολό του

το πιο σπουδαίο είναι η εποικοινωνία
μεταξύ φίλων bloggers και μη Bloggers!

Καλή συνέχεια - τα λέμε!!

Ανώνυμος είπε...

Γιατρέ μου δυστυχώς ο λεγόμενος δυτικό-πολιτισμένος κόσμος βρίσκεται σε πλήρη σύγχηση και σε καθεστώς πλήρης υποδούλωσης...μας τιμωρούν και μας ελέγχουν με πολλούς τρόπους.Πνευματική βία είναι η νέα μέθοδος...Να 'σαι καλά καλό σου βράδυ!

Αλεξάνδρα είπε...

...και ποιόν να κατηγορήσουμε για την δική μας αδιαφορία;
για την απάθειά μας σε ότι συμβαίνει γύρω μας που νομίζουμε ότι δεν μας αγγίζει;

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα....

Dreamer & the full moon είπε...

Αγαπητοι φιλοι, εστω και με μεγαλη καθυστερηση- λογω καλοκαιρινης ραστωνης- σας ευχαριστω για τα σχολια σας...
Ευχομαι να΄χατε ομορφο καλοκαιρι...