Κυριακή 6 Απριλίου 2008

Δικοπη ζωη


(κλικ στον τιτλο παραπεμπει στο youtube)

Απ το κακο και τ'αδικο διωγμενος
κι οπως ενηστευες τη δικοπη ζωη
σε βρηκα ξαφνικα σημαδεμενο
να σ'εχει ο κατω κοσμος ξεγραμενο
κι ο πανω κοσμος να'ναι οι τροχοι
που σ'εχουν στα στενα κυνηγημενο

Και πηρες του καιρου τ'αλφαβηταρι
και της αγαπης λογια φυλαχτο
για να΄βρει παλι ριζα το χορταρι
και πηρες την ελπιδα και τη χαρη
ψηλα να πας να χτισεις κιβωτο
με την ελπιδα μονο και τη χαρη

Μα πως να μην ξεχασεις την αυλη σου
και την παλια τη γνωμη καθενος
οσους κρυφα περπατησαν μαζι σου
να σημαδευουν παλι την ζωη σου
και να σαι το πουλι κι ο κυνηγος
στις μαυρες λαγκαδιες του παραδεισου

Κρυφα και φανερα σ'ακολουθουνε
η συμμοριες και οι βασανιστες
και ψαχνουν μερα νυχτα να σε βρουνε
μα δεν υπαρχει δρομος να διαβουνε
γιατι ποτε δεν ηταν ποιητες
το χωμα που πατουν να προσκυνουνε

Απο τη συλογη "τροπαρια για φονιαδες"του Θανου Μικρουτσικου. Η ποιηση του Μανου Ελευθεριου...
θα το αφιερωσω σ΄ολους οσους πιστευουν οτι τα ονειρα δεν πεθαινουν
... there is not requiem for a dream

4 σχόλια:

Surrealist είπε...

Καλό σου απόγευμα!!

Μάνος Ελευθερίου

αφήνω κάτι από τον ποιητή...

(έχει "τραγούδια/στίχους" που όταν τα ακούω τα ζω...

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Αντώνης Καλογιάννης

Δεν είσαι συ το αίμα της φωτιάς
εσύ π' ανοίγεις την πληγή με το μαχαίρι την αυγή

Ο Ποιητής είναι παράθυρο ανοιχτό στην εξουσία των καιρών
κι έχει τη μνήμη των νεκρών.

Μιλάει τη γλώσσα του Θεού με τη φωνή του κεραυνού.
Μιλάει τη γλώσσα του Θεού κι έχει τα μάτια του παντού.

Δεν είσαι εσύ αυτός που με κρατά με δυο μαχαίρια σταυρωτά
κι έχει στους ώμους του πουλιά

Ο Ποιητής φοράει τον ήλιο στα μαλλιά
κι ανήκει χώρια καθενός - θάλασσα είναι κι ουρανός.

Τα όνειρα? Δεν ξέρω?
...
ίσως όχι όλα
ίσως όχι πάντα

Να είσαι καλά!!

Αλεξάνδρα είπε...

Αρκεί να μην ξεχνιόμαστε στην αγκαλιά των ονείρων όταν πρέπει να ζούμε...

Καλό Σαββατοκύριακο

Dreamer & the full moon είπε...

Αγαπητη μου Surreal φανταστικο το τραγουδι... Την λατρευω αυτη την περιοδο της μεταπολιτευσης. Αυτη την περιοδο που ολοι οι νεοι πιστευαν σε μια πολιτικη/πολιτιστικη αλλαγη.

Δυστυχως "καπελωθηκε", κι οπως προφητικα ο Νικολας Ασιμος υποδεικνυε στο τραγουδι του "τα ουζα" ... "εξ ευονυμων τα Πασοκια ερχονται..."

Συμφωνω για τα ονειρα... ισως οχι ολα,ισως οχι παντα.

Dreamer & the full moon είπε...

Αγαπητη Αλεξανδρα, πιστευω οτι στην αγκαλια των ονειρων καλο ειναι να ξαποσταινουμε και να ανασυντασομασται... οχι να ζουμε ουτε να αεροβατουμε.
Την καλησπερα μου